Czy wiecie, że internetowe recenzje książek możecie poznawać nie tylko patrząc w ekran komputera, tabletu czy smartfona, ale także sprzątając, idąc na zakupy lub prowadząc samochód? Wystarczy słuchać książkowych podcastów. W tym miesiącu postanowiliśmy nagrodzić naszym zdaniem najbardziej zasłużony podcast o książkach: BookBusters.audio.
W drugiej odsłonie podróży po literackiej Hiszpanii zapraszam Was na przegląd książek z gatunku, który misie, czyli w tym wypadku Hiszpanie lubią najbardziej – powieści historycznych oraz obyczajowych. Nie zabraknie zatem porywających, ale i zakręconych historii rodzinnych, powieści inspirowanych autentycznymi wydarzeniami, powieści z wojną domową w tle oraz historii silnych kobiet walczących o siebie i swoich najbliższych. Książek głęboko poruszających, ale i komicznych. Tych z pogranicza jawy i snu. Wsiadajcie, dwie kolejne stacje przed nami!
Tylko do 31 lipca czekamy na Twoje zgłoszenie na kolejną edycję Kursu Kreatywnego Pisania Miasta Literatury UNESCO. Od września do stycznia dwanaścioro uczestników zajęć, wyłonionych na podstawie przesłanych w rekrutacji krótkich tekstów, zmierzy się z prozą obyczajową. Nie czekaj i zgłoś się już dzisiaj!
Hiszpania nam, Polakom, kojarzy się głównie z celem wyjazdów wakacyjnych, rozległymi, piaszczystymi plażami, gorącym klimatem, niezwykłą atmosferą tętniących życiem w dzień i w nocy miast. Hiszpania to wyśmienite wino, ogniste flamenco, pasjonująca corrida. To także klejnoty architektury w miastach Gaudiego, Dalego czy Picassa. Co jednak z literaturą, która jest przecież jednym z najważniejszych czynników kulturotwórczych Hiszpanii?
Najogólniej rzecz biorąc: jeśli znacie i lubicie twórczość Jaume Cabré, „Agonia dźwięków” z pewnością Was nie zawiedzie. Jeśli zaś nie mieliście do tej pory okazji spotkać się z książkami katalońskiego mistrza pióra – szykujcie się na literacki smakołyk. Elegancki, erudycyjny styl, precyzyjna i przewrotna konstrukcja, inteligentny i subtelny dowcip, głęboki przekaz wpleciony w nieśpiesznie rozwijającą się, acz ciekawą fabułę – wszystko to znajdziecie w tej powieści.
Trzecią część literackiego przewodnika po Wielkiej Brytanii rozpoczniemy zagadkowo i kryminalnie, przybliżając Wam sylwetki dwóch znanych na całym świecie wyjątkowych detektywów – Sherlocka Holmesa oraz Herkulesa Poirota. Obecna w zestawieniu jest również J.K. Rowling, która po magicznym cyklu o Harrym Potterze wróciła z kryminalną trylogią wydaną pod pseudonimem Robert Galbraith. Nie zabraknie tu również sensacji i powieści szpiegowskiej w wydaniu Johna le Carré’a, thrillerów Sharon Bolton i głośnej ostatnimi czasy „Lokatorki” autorstwa JP Delaneya. Na końcu przewodnika powrócimy do czasów dzieciństwa z książkami takimi, jak „Kubuś Puchatek”, „Wyspa skarbów” czy „Podróże Guliwera”. Przybliżymy Wam także Wyspy non-fiction i te widziane oczami naszych rodaków.
Stare egzemplarze „Pippi na Południowym Pacyfiku” niszczone przez poprawność polityczną, wizerunek Jane Austen na banknocie, Zadie Smith pisze swoją pierwszą powieść historyczną. A to oczywiście jeszcze nie wszystko!
W drugiej odsłonie literackiego przewodnika po Wielkiej Brytanii przedstawiamy Wam wyjątkowych twórców fantasy, takich jak m.in. J.R.R. Tolkien, C.S. Lewis, Terry Pratchett. Nie może oczywiście zabraknąć tu największych utopii i dystopii, jakie kiedykolwiek powstały – „Roku 1984” i „Nowego wspaniałego świata”. Pokażemy Wam angielską grozę, zarówno tę klasyczną, jak i współczesną. Drugą część podróży zakończymy poza Ziemią, poznając początek/koniec wszechświata w towarzystwie Stephena Hawkinga.
Ach ten Lem. Niby jest to literatura popularna (tłumaczenie na ponad 40 języków i wydanie w łącznym nakładzie 30 milionów egzemplarzy mówi samo za siebie). Jego bogaty dorobek doczekał się wyróżnień, upamiętnień i unieśmiertelnień, od wysokobudżetowych ekranizacji „Solarisa”, google’ową animację i minigrę opartą na motywach z „Cyberiady” czy nazwanie jego nazwiskiem planetoidy. Fakt jest jeden: co najmniej jedna z jego książek trafiła do polskiego kanonu lektur obowiązkowych – nie istnieje już większy mainstream.
Literatura mało którego kraju miała tak wielki wpływ na kulturę światową jak ta z Wielkiej Brytanii. Kiedy usłyszycie słowo “dramaturg”, to o kim najpierw pomyślicie? Czyż nie o Szekspirze? Kiedy powiem “najpopularniejsza na świecie powieść fantasy”, czyż nie pomyślicie o “Władcy Pierścieni” Tolkiena? Kiedy powiem “słynny horror”, ilu z Was pomyśli o “Frankensteinie” lub “Doktorze Jekyllu i panu Hydzie”? Gdy powiem “najbardziej kontrowersyjna powieść XX wieku”, czyż nie pomyślicie o “Szatańskich wersetach” Rushdie’ego? Czy kiedy powiem „komediowe fantasy”, nie pomyślicie o “Świecie Dysku” Terry’ego Pratchetta?