Czy potrafisz przeczytać “Harry’ego Pottera” w 77 minut, “Nędzników” w 105 minut, a całą Biblię w niecałe 13 godzin? Producenci aplikacji korzystających z metody RSVP twierdzą, że tak – wystarczy, że wykorzystasz ich produkt. Postanowiliśmy to sprawdzić i… jesteśmy pod wrażeniem.
Bridget Jones dorosła i dojrzała. Nieco wbrew swojej woli, bo życie jej bynajmniej nie rozpieściło: zwariowana Brytyjka jest już panią w średnim wieku i dopiero powoli zaczyna wracać do siebie po utracie ukochanego męża. Pod opieką ma dwójkę małych dzieci i – chcąc nie chcąc – musi jakoś zapanować nad otaczającym ją chaosem. To już nie ta sama trzpiotka, która imprezowała z Tomem, Shazz i Jude w londyńskich klubach i pubach, wciąż jednak ma sporo tego niezdarnego uroku, za który pokochały ją miliony fanów. To jednak nieco za mało. Zobacz cały wpis
Czas, gdy wybrałem się na urlop, zbiegł się z premierą kultowego serialu „Stranger Things”. Ta historia o żyjącej w latach 80. grupie nastolatków stawiających czoła nienazwanej grozie, dodatkowo podana w formie stylizowanej na produkcje z końca ubiegłego wieku, naprawdę dotykała wrażliwych strun mojej infantylnej duszy.
Rok 2017 powoli nabiera rozpędu. Wiemy już, jakie premiery książkowe są najbardziej wyczekiwane, wiemy, jakie premiery zrobią pozytywne zamieszanie na początku stycznia. Może to dobry czas, by podjąć… któreś z wyzwań książkowych?
“Wiadomość” to drugi zbiór opowiadań Tove Jansson, wydany przez Marginesy. Wyboru tekstów dokonała niedługo przed śmiercią sama autorka. Opowiadania pochodzą z różnych okresów jej życia, natomiast osiem z nich zostało napisanych specjalnie na potrzeby “Wiadomości”. Część – te autobiograficzne – może być traktowana jako rozwinięcie zbioru “Córka rzeźbiarza”.
Muminki są głównym towarem eksportowym Finlandii. To niepodważalna prawda. Niektórzy ludzie będą starali się was przekonać, że nie, że jednak sauny albo inne Nokie, ale nie będą mieli racji. Liczą się tylko Muminki. Stworzona przez Tove Jansson seria o małych trollach, na stałe wpisała się do kanonu literatury (nie tylko) dla dzieci i wywarła wyraźny wpływ na popkulturę. Nie było to rzecz jasna jedyne dzieło autorki. Jansson była artystką wszechstronną – pisała książki, tworzyła komiksy, malowała i zajmowała się ilustracją (polecam szczególnie jej rysunki do “Hobbita”). Czy warto zapoznać się z jej „pozamuminkową” twórczością literacką? Jak najbardziej – czego dobrym przykładem jest “Córka rzeźbiarza”.
Czy wiecie, że naród czytający najwięcej książek per capita mieszka na mroźnej północnej wyspie niemalże pozbawionej drzew? Pozbawiony podstawowych źródeł surowca, z którego można produkować papier – elementarny budulec opasłych tomów? A jednak jego umiłowanie powieści jest tak wielkie, że nie tylko od wieków zdobywa je mimo wszelkich przeciwności losu, ale też w okresie świąt rynek zalewa tak przeogromna ilość publikacji, że nazywa się to „powodzią książek”. Doprawdy, Islandczycy są niesamowici i chyba nikt nie kocha czytać tak jak oni. A zjawisko to trwa od wieków.
Nic Pizzolatto kojarzony jest głównie jako twórca serialu “Detektyw” (“True detective”). I słusznie – to świetna produkcja (przynajmniej pierwszy sezon) i nie ma się tu czego wstydzić. Co ważniejsze – sukces serialu sprawił, że wydawnictwo Marginesy zdecydowało się na publikację twórczości literackiej Pizzolatto. Na pierwszy ogień poszła powieść “Galveston”, a chwilę później wypuszczono zbiór opowiadań – “Wyprawa nad Morze Żółte”.
Kontynuacja bestsellerów i kasowych hitów to ryzykowny biznes – o ile zawsze sprzedają się świetnie, to jednak mogą trwale zniechęcić fanów do ich ulubieńców. Ten problem na szczęście nie dotyczy Helen Fielding – Bridget Jones w drugiej odsłonie swoich książkowych przygód jest tak samo zabawna jak przed poznaniem Marka Darcy’ego. Niestety nie można tego samego powiedzieć o ekranizacji „W pogoni za rozumem”.
Jeśli w wyniku intensywnego życia zawodowego, faktu posiadania małych dzieci lub z jakiegokolwiek innego powodu brakuje Ci chwili na oddanie się lekturze, ten cykl jest właśnie dla Ciebie. Poprosiliśmy doświadczonych recenzentów o przeczytanie wybranych przez nich tomów opowiadań, zrecenzowanie ich oraz o… zmierzenie, ile czasu zajmuje lektura każdego utworu. Liczymy, że dzięki temu nawet najbardziej zapracowani będą mogli zaplanować chwilę na relaks z książką (e-bookiem lub audiobookiem).
Dzisiejszego wieczoru prezentujemy tekst Jerzego Łanuszewskiego, członka redakcji portalu Gilida.pl. Przeczytał on dzieła Ambrose’a Bierce’a zawarte w zbiorze „Czy to się mogło zdarzyć?”. Według jego obliczeń lektura najkrótszego opowiadania wynosi 2 minuty i 5 sekund, najdłuższego – 14 i pół minuty, a średni czas czytania każdego utworu to 7 i pół minuty. Chyba każdy miłośnik opowieści niesamowitych będzie w stanie znaleźć tyle w ciągu dnia.