W drugiej odsłonie literackiego przewodnika po Rosji przedstawiamy Wam między innymi młode pokolenie pisarzy, rosyjskie kryminały, postapokaliptyczne uniwersum „Metro”, a także świat pełen magii i niesamowitego uroku. Nie może tu zabraknąć Aleksandry Marininy, Dmitrija Bykowa, Władimira Sorokina, Dmirtija Głuchowskiego i wielu innych pisarzy zdecydowanie wartych Waszej uwagi.
ROSJA XXI WIEKU
Jedni z największych klasyków rosyjskiej literatury już za nami, czas wiec przeskoczyć do czasów obecnych i sięgnąć po to, co Rosja oferuje nam współcześnie.
Rosja kryminalna
Wszystkich fanów kryminałów zachęcam do sięgnięcia po powieści Aleksandry Marininy. Wyjątkowo proponuję Wam tutaj audiobooki, ponieważ mam pełną świadomość tego, że nie każdy ma czas na zatapianie się w lekturze e-booka czy książki papierowej. Wakacje nie wakacje, do pracy chodzić trzeba, a urlop nie będzie trwał wiecznie. Audiobooków możecie słuchać wszędzie – w samochodzie, w tramwaju, podczas porannego joggingu, wieczornego spaceru, odpoczynku na plaży. Kryminały Marininy są lekkie, przyjemne i bardzo wciągające. Cykl z major Anastazją Kamieńską w roli milicyjnego analityka sprawdza się doskonale nie tylko jako cykl właśnie, ale także jako pojedyncze powieści. Ja preferuję czytanie/słuchanie po kolei, lecz nie jest to konieczne.
Moją kolejną kryminalną propozycją jest „Uniewinnienie” Dmitrija Bykowa.
To połączenie kryminału, thrillera i antyutopii z pogłębioną refleksją dotyczącą zarówno Rosji historycznej, jak i teraźniejszej.
ZSRR, sam koniec lat 40. XX wieku. Ludzie uważani za martwych, ofiary Wielkiej Czystki, niespodziewanie pojawiają się na powrót w życiu bliskich im niegdyś osób. Spotkania są dziwne i zawsze przelotne. Po latach, kiedy Związek Radziecki już się rozpada, wnuk represjonowanego rozpoczyna śledztwo. Na własną rękę chce wyjaśnić tajemnicze powroty. W konsekwencji trafi do dzikich syberyjskich wiosek, gdzie sen miesza się z jawą, a koszmary z rzeczywistością. Czy uda mu się rozwikłać tą tajemniczą sprawę? Przekonajcie się sami.
Młoda Rosja – nowe pokolenie pisarzy
Zachar Prilepin
„Czarna małpa” to koktajl zrobiony z thrillera, powieści obyczajowej i psychologicznego dramatu. To książka nieprzewidywalna oraz nierówna. Początek jest dużo lepszy niż zakończenie. Pisarz kolejny raz obrazuje rosyjską rzeczywistość, która do najprostszych nie należy. Akcja powieści to tylko pretekst do ukazania okrutnego, pełnego podwójnych standardów systemu. Główny bohater trafia na ślady okrytego mgłą tajemnicy laboratorium, gdzie przeprowadza się badania na dzieciach. Ktoś chce zrobić z nich bezwzględne maszyny do zabijania.
Władimir Sorokin
„Zamieć” – w czasie zimowej zamieci pewien doktor, Płaton Iljicz Garin, usiłuje wygrać wyścig z czasem i jak najszybciej dotrzeć do opanowanej przez epidemię zagadkowego boliwijskiego wirusa wsi. Doktor wiezie szczepionkę, która może położyć kres tajemniczemu wirusowi. Jednak w nieustającej zamieci czyhają na niego olbrzymy, karły i różne inne postaci oraz zdarzenia należące do rosyjskiego folkloru. Czy doktorowi uda się dotrzeć do celu? I jeśli tak, to co czeka na niego na końcu wyprawy?
Dmitrij Głuchowski
„Witajcie w Rosji” – opowiadania autora klimatycznego bestsellera „Metro 2033” pokazujące Rosję taką, jaką widzą ją przedstawiciele młodego pokolenia. Głuchowski przedstawia swój kraj takim, jakim jest naprawdę – pełnym korupcji na każdym szczycie władzy, rządzonym przez oligarchów. Książka porusza problemy gryzące dzisiejszą Rosję i przedstawia je z dużą dozą ironicznego humoru. Jeśli chcecie skonfrontować swoje wyobrażenia na temat dzisiejszej Rosji z tym, jak widzi to jeden z obywateli kraju, polecam sięgnąć po tę właśnie pozycję.
Rosja magiczna
Mariam Petrosyan
„Dom, w którym… (zatrzymał się czas)” – nieznane miasto, na którego przedmieściach stoi Dom. Zamieszkują go dzieci, które z wielu różnych powodów nie zostały zatrzymane przez swoich rodziców. Są kalekie, bez kończyn, otępiałe, niezrównoważone, ułomne. Dom zapewnia im wszystko, czego potrzebują, dlatego też nie widzą sensu w opuszczaniu go. To tutaj toczy się całe ich życie. Perspektywa opuszczenia go po osiągnięciu pełnoletniości napawa ich przerażeniem, popycha do aktów agresji wobec siebie i innych. Dzieci zamieszkujące Dom wykreowały własną rzeczywistość, w której żyją. Jest ona pełna magii, osobliwych opowieści, a także erotyki. Mieszkańcy tego niesamowitego miejsca kierowani miłością łączą się w pary. Powieść jest bardzo baśniowa, magiczna. W Rosji została wybrana Najlepszą Powieścią 2010 roku. Porównywana przez krytyków do twórczości Salingera, Goldinga, Keseya i oczywiście Carrolla.
Rosja sci-fi/ Rosja futurystyczna
Uniwersum „Metro”
Dmitrij Głuchowski
Po trzeciej wojnie światowej ludzkość praktycznie zniknęła z powierzchni ziemi. Miasta stały się mrocznymi cieniami samych siebie sprzed wojny atomowej. Transport, handel, komunikacja i wszystkie dziedziny dotychczasowego ludzkiego życia zamarły. W Moskwie ocaleli tylko ci, którzy zdążyli schronić się na stacji metra. To właśnie tam ci, którzy przeżyli, próbują zachować i utrwalać dorobek ludzkości oraz żyć dalej. W podziemiach stworzyli małą namiastkę świata, jaki znali. Hodują grzyby i świnie, handlują, przemieszczają się pomiędzy stacjami, z których tylko połowa jest zamieszkana. Mają nawet elektryczność, jednak na ich życie każdego dnia czyhają niebezpieczne, zmutowane istoty, tajemnicze byty lub po prostu wrogo nastawieni mieszkańcy innych stacji. Powieści Głuchowskiego poruszają problemy religii, polityki, ustroju, roli filozofii i sztuki w życiu każdego człowieka. Jest to nie tylko fantastyka z najlepszym wydaniu, ale także opowieść o walce, głupocie i odwadze, z której można się wiele nauczyć.
Na podstawie książki „Metro 2033” powstało całe uniwersum powieści rozgrywających się w postapokaliptycznym świecie, który stworzył autor cyklu. Poniżej przedstawiam Wam parę tytułów, które do niego należą.
Paweł Majka
Andriej Diakow
„W mrok„
Jeśli spodobało się Wam opisywane uniwersum i przeczytaliście już wszystkie interesujące Was książki, których akcja się w nim toczy, a nie chcecie kończyć przygody z mrocznym, postapokaliptycznym światem, gorąco polecam grę „Metro 2033” – jest naprawdę rewelacyjna.
Olga Sławnikowa
„Lekka głowa” – dyrektor filmy zajmującej się sprzedażą czekolady, Maxim T. Ermakov, jest bardzo dobrze prosperującym biznesmenem. Nagle w biurze należącym do jego firmy pojawiają się tajemniczy urzędnicy z zaskakującą, dziwną i przerażającą propozycją – dyrektor może ocalić życie tysięcy ludzi, pod warunkiem, że popełni rytualne samobójstwo. Maxim niczego takiego robić nie zamierza, jednakże sprawy przybierają niekorzystny dla niego obrót. Wszyscy zaczynają go potępiać. Pojawia się futurolog twierdzący, że dyrektor to szczególna istota, której narodziny rozpoczęły ciąg niesamowitych, nieszczęśliwych zdarzeń. Do czasu, kiedy pozostanie przy życiu, wszystkie te wypadki (klęski żywiołowe, ataki terrorystyczne) dalej będą się działy. Nie zmieniło to jednak decyzji Maxima dotyczącej rytualnego samobójstwa, jednak tajemniczy urzędnicy nie odpuszczają.
Dmitrij Bykow
„ŻD” – futurystyczna wizja Rosji, która okazuje się bardziej aktualna, niż mogłoby się wydawać. Odkrycie nowego gazu sprawiło, że były Związek Radziecki został skazany na zapomnienie. Kraj opanowała wojna domowa. Na jej tle toczą się losy kilku ludzi mogących odmienić los całego kraju.
Gra nowoczesności z tradycją
Michaił Szyszkin
„Nie dochodzą tylko listy nienapisane” – powieść epistolarna, która w tych czasach jest zjawiskiem coraz rzadszym. To pozornie bardzo prosta historia. Kobieta i mężczyzna, spotkanie na letnisku i pierwsza miłość owocująca intymnymi listami wymienianymi pomiędzy nią a nim. Po wybuchu wojny mężczyzna musi jechać do Chin, by walczyć. Korespondencja się jednak nie urywa. Wszystko, co się dzieje, kochankowie opisują w listach i to właśnie w nich właśnie się spotykają.
Martyna Gancarczyk
O autorce artykułu
Z wykształcenia menadżer kultury. Jeszcze studentka, ale już niedługo. Uwielbia mieć dobrą książkę zawsze pod ręką. Wielka entuzjastka horrorów zarówno jeśli chodzi o literaturę, kinematografię, jak i gry. Dzień bez książki lub filmu to dzień stracony. Oprócz tego miłośniczka zwierząt, szczególnie psów (a zwłaszcza własnego).